Wilrijk werd meermaals bezongen in liedjes van Luk Ziegler (Antigoon) . Terug te vinden op YouTube
Wilrijk, het geitendorp : https://www.youtube.com/watch?v=6-iqzJzZIKo
De Edenwijk (Neerland) : https://www.youtube.com/watch?v=69ucl2Pnkys
De Jules Moretuslei : https://www.youtube.com/watch?v=TRTB84U8akI
Ook de Geitestoet komt aan bod in Ziegler ’s repertorium met volgende tekst (helaas niet op YouTube terug te vinden)
In negentienhonderd vijfenzestig werd in Wilrijk iets geboren
Men besefte dat ons dorpke groeide onder den boerentoren
De gemeenteraad kwam oep ’t idee om ne stoet ’t organiseren
En nu gaan wij dat met fris bloed allemaal terug proberen
Refrein
Ik stap mee met de geitestoet
’t is het schoonste in mijn leven
Met mijne jas en mijnen hoed
Hier valt wat te beleven
Romeinen en ouw Belgen die zijn oorlogske aan’t voeren
Terwijl een beetje verder kaas gemaakt wordt door de boeren
Molenwieken draaien rond, Sint Bavo preekt de zeden
Het leven in Wilrijk was gezond, tot daar ons verleden.
De Lange Wapper was nen deugniet vol met zotte kuren
Hij was ne goeie brave reus mor niet voor ons geburen
Duivels heksen kwelgeesten, hij wist ze weg te jagen
Hij wordt in Wilrijk g’apprecieerd tot ’t einde van zijn dagen.
Niedernhausen is voor ons zoals een dochter en heur moeder
Ze krijgen een plaatske in de stoet juist achter de geitenhoeder
Nen band van zoveel jaren lang tussen twee verschillende steden
Europa wordt ons vaderland ze zullen ons niet vergeten
Covers
Wil-de-rak
Begin tachtiger jaren van vorige eeuw organiseerden de Wilrijkse liberale verenigingen, gezamenlijk, enkele succesvolle revues met sketches en zang. De finale eindigde telkens met de Wilrijkse versie (tekstschrijver onbekend) van het Strangers-lied Antwaarpe (Si tu t’appelles mélancolie, Joe Dassin) .
De jaarmarkt in augustus
De Geitestoet en Lange Wapper
Sint-Bavokerk
En Pater de Deken en ‘t Steytelinckpark
De Bist waar ’t dikwijls karemis was
Refrein
Wil-de-rak
Gij zé gij veur mij
Toch het deurp
Waar azzek zén geboren
De Heistraat, de Bist, Moretuslei
Daar hemme kik m’n hart verloren
Wil-de-rak
Waar da’k ik ook ben
Ik kan nievrans mijnen draai ni vinden
‘k weet het, ’t is flaa mor ik beken
Bij aa zén ‘k thuis en onder vrinde
Van ’t Valaar naar den Elsdonk
Van d’ Hoegte naar het Neerland
In ‘t Oesterveld
Waar in Augustinus de kindjes
worden geteld
En ’t klokske oep ‘t gemeentehuis
zegt … ting
Antwaarpe (versie van “De Strangers”)
De lichtjes oep de Schelde
Den beiaard van den toren
mensen oep een bank
en onslievrouke en de vlaaikesgank
de straat waar ‘k vruger katteke spélde
Refrein
Antwaarpe
Gij zé gij veur mij
Toch de stad
Waar azzek zén geboren
De Grungplaats, de Meir, de Keyserlei
Daar hemme kik m’n hart verloren
Antwaarpe
Waar da’k ik ook ben
Ik kan nievrans mijnen draai ni vinden
‘k weet het, ’t is flaa mor ik beken
Bij aa zén ‘k thuis en onder vrinde
Een ziemanskroeg, de dokken
de Vogelenmarkt oep zondagmorgen
Sint-Jansplain
en Brabo ziet
van oep z’n fontein
ne joenge floitend nor een mokke
zegt … ting
Het dorp (Flor Huysmans)
De Nederlandee cabaretier Wim Sonneveld zong in 1965 een weemoedig, nostalgisch lied over zijn dorp (een cover van La Montagne, Jean Ferrat, 1964)
Flor Huysmans gaf dit lied een Wilrijkse tekst
Thuis heb ik nog een oude prentkaart
waarop Jan Pauw met kar en paard
de duifkens ophaalt hier en daar
Café De Zwaluw en Witpen
waar ik Liezeke en Jeanneke herken
staan er met hun manden klaar.
Het leven was er in die tijd
nog zo vol vreugd en zaligheid
Er was wat te beleven
Ze gingen ‘s zondags na de noen,
met vrouw en j-kinderen wandelen toen
langs heerlijk-groene dreven
En langs de kant van ’t Kerkeleike
Zag ik de hoge beuken staan
Daartussen, zwijgend op een rijke,
De koppeltjes die huiswaarts gaan