De Karamellenverzen van de Flor

by | feb 14, 2018 | Volkspoëzie

De grappen, kwinkslagen en karamellenverzen van burgemeester Flor Huysmans[1] waren in Wilrijk alom bekend. Deze steeds opgewekte man stak zijn liefde voor Wilrijk en… zijn bewondering voor vrouwelijk schoon niet onder stoelen of banken.

Een kleine bloemlezing van zijn volks-literaire ontboezemingen.

Hou van de bloemen, ze zijn er om mooi te zijn

Hou van de mensen, ze zijn er om goed te zijn

Laat bloemen, bloemen zijn die schoonheid geven

Laat mensen, mensen zijn die hoopvol leven

Maar laat de liefde als de fijnste snaar uw hart beroeren voor elkaar

 

Kun je niet lachen, glimlach

Kun je niet glimlachen, wees toch blij

Kun je niet blij zijn, wees tevreden

Maar nooit de moed opgeven

 

Mensenlief, waar is de goeie oude tijd

Dat we in ’t Kerkeleike hebben gevrijd

Daarom werd het zo beroemd

Dat we het den “boulevard d’amour” hebben genoemd.

 

Wilrijk, ik zie u zo geerne

Wilrijk, gij blijft steeds vooraan

Waar de mensen wel eens kijven

Maar altijd goeie vrienden blijven

 

De roos van Bagdad

Toen burgemeester Flor Huysmans op een dag Prinses Paola (onze latere koningin)  mocht begroeten, zei hij haar

Mevrouw,

U bent zo mooi als de roos van Bagdad

U bent zo slank als een gazelle

Uw ogen zijn zo blauw als het blauw van de Donau

Uw lach klinkt o zo helder

 

 

 

“Och,” antwoordde Paola “gij zijt een dichter maar wat is de roos van Bagdad?”

Flor die altijd een antwoord klaar had: “dat is een zeer mooie roos die gekweekt werd door Nagels, een internationaal vermaard bloemenkweker uit Wilrijk.  Mijn lieve gemeente is u allicht bekend want uw zoon Laurent heeft er tijdens zijn studententijd verbleven.”[2]

Later bekende Huysmans ootmoedig dat hij het Nagelsverhaal ter plaatse had verzonnen. Trouwens, bloemenkweker Nagels was weliswaar internationaal bekend, maar niet om de rozen, wel om zijn dahlia’s – gvn.

[1] Flor Huysmans (1908-2000) was de laatste burgemeester van Wilrijk. Hij volgde in 1979 de plots overleden Gaston Fabré op en nam op 31 december 1982 bedroefd afscheid van het autonome Wilrijk.

[2] Prins Laurent, zoon van Koning Albert en Koningin Paola, studeerde einde 70’er jaren van vorige eeuw aan het Pius X -college. Hij verbleef in de Neerlandwijk, bij een leraar van het college.